Hoe kwam beeldhouwer Henry Moore (1898- 1986), wiens werk in musea, parken en op pleinen in steden over de gehele wereld te bewonderen is eigenlijk tot zijn unieke vormentaal? Die voor iedereen herkenbare stijl waarin hij de abstracte beeldhouwkunst en het surrealisme zo prachtig wist te combineren?

Bekend zijn zijn ‘Reclining figures’. Beelden van liggende vrouwfiguren, vaak weergegeven als een vloeiende vorm met gaten, uitgevoerd in brons, hout of steen. Met dit onderwerp werd hij wereldberoemd en groeide hij uit tot een van de belangrijkste beeldhouwers van de vorige eeuw.
Minder bekend is dat Moore veel van zijn ideeën opdeed tijdens wandelingen waarbij hij natuurlijke objecten verzamelde. Zo kon een eenvoudige schelp, een bot of een bijzonder gevormde steen de aanzet vormen tot een monumentaal, in brons uitgevoerde, modernistische sculptuur.

Museum Beelden aan Zee maakte in samenwerking met de Henry Moore Foundation een weloverwogen selectie uit zijn aanzienlijke oeuvre. Aan de hand daarvan, zo’n 70 sculpturen en objecten, wordt de artistieke visie en het maakproces zichtbaar van een van de belangrijkste vernieuwers van de moderne beeldhouwkunst. De tentoonstelling focust op de invloed van de natuur op zijn werk en de ontwikkeling die hij doormaakte als ambachtelijk beeldhouwer. Van ‘direct carving’ -het beeldhouwen zonder voorbereidende schetsen- tot in glasvezel uitgevoerde sculpturen en het experimenteren met het gieten van lood.
De geselecteerde werken tonen welk effect de materiaalkeuze had op de vorm, de maatvoering en het onderwerp van zijn beelden. Gedurende zijn carrière droeg het bij aan de ontwikkeling van enkele van zijn meest baanbrekende ideeën.

Henry Moore
Henry Moore is zonder twijfel één van de belangrijkste Engelse kunstenaars van de twintigste eeuw. Zijn fascinerende beelden balanceren op de scheidslijn tussen figuratie en abstractie en vormen nog altijd een bron van inspiratie voor tal van kunstenaars. Belangrijke thema’s in zijn oeuvre zijn ‘moeder en kind’ en ‘liggende mensfiguren’ die beide door Moore uitgebreid werden onderzocht.

Moore neemt vanaf de jaren twintig deel aan talloze tentoonstellingen, verkocht geregeld werk, kreeg opdrachten en verwierf op deze manier naam als belangrijk avant-garde beeldhouwer.

De Tweede Wereldoorlog bracht deze positieve ontwikkelingen echter tijdelijk tot stilstand. Henry Moore werd gedwongen om een functie als oorlogskunstenaar te aanvaarden. In die hoedanigheid maakte hij aangrijpende tekeningen, zogenaamde ‘shelter drawings’, van Londenaren die in metrostations schuilden voor de bombardementen.

In de jaren vijftig maakt hij grotere figuurgroepen. De prijzen voor zijn werk stegen aanzienlijk en zijn roem als internationale kunstenaar bleef toenemen. In latere jaren was hij commissaris van zowel de Tate Gallery als de National Gallery en mocht hij een groot aantal prijzen en eredoctoraten in ontvangst nemen.

Het werk van Moore is wereldwijd aanwezig in alle belangrijke musea en is opgesteld in de openbare ruimte. Ook in Nederland is hij vertegenwoordigd in vooraanstaande museale collecties, waaronder die van het Stedelijk Museum Amsterdam, Kunstmuseum Den Haag, Museum Arnhem en Museum Kröller-Müller.

Henry Moore Foundation
De tentoonstelling komt tot stand in nauwe samenwerking met de Henry Moore Foundation, opgericht in 1977 om zijn nalatenschap te beheren. De stichting conserveert niet alleen zijn sculpturen en tekeningen, maar beheert ook zijn huis, ateliers, omvangrijke archief en omringende landerijen.

Catalogus
Bij de tentoonstelling verschijnt een rijk geïllustreerde catalogus met onder meer een artikel van Dr. Hannah Higham, curator van de Henry Moore Foundation, die gedetailleerd ingaat op de werkwijze van de kunstenaar.