Khaled Dawwa
Over zijn werk
Een veelvoorkomend thema in zijn werk is de gezette figuur, vastgekluisterd aan zijn stoel, met een volledig geperforeerde of poreuze buitenkant. Dit geeft een tegenstrijdig effect: de man in zijn stoel is een niet te bewegen monoliet, maar zijn buitenkant is doorboord, niet solide. Dit soort mannen blaast Dawwa soms op tot monumentale proporties. Je kunt er een commentaar in zien over de werking van macht: de machthebber straalt uit dat hij een rots is, een natuurverschijnsel dat niet te verplaatsen is, maar als je dichterbij komt zie je de slijtage van de beschadigde buitenkant.
Zijn groepen van vetzuchtige figuren, die samen demonstreren (And We Chanted for Freedom, 2011-14), of samen uitgeput of stervend tussen olievaten liggen, zijn nog meer politiek geladen. De lichamen zijn niet geïdealiseerd. De mensen zijn collectief doodmoe of proberen zich te verzetten maar die andere oude, dikke mannen in hun luie stoel die de macht hebben bewegen niet.